दिवस १:२४ मार्च २०१८
हरिश्चंद्रगड म्हणजे जातीवंत भटके,नवखे,हौशी अन ट्रॅकिंग वाल्यांमध्ये गिर्यारोहणासाठी आदर्श जागा.हरिश्चंद्रगडाला खिरेश्वर,पाचनई आणि नळीची वाट या प्रसिद्ध अन अगदीच वापरात असलेल्या वाटा तर जुन्नर दरवाजा राजमार्ग,सादडे घाट,बैल घाट,कोथळे(लव्हाळे) या कमी वापरातल्या वाटांनीही काही मंडळी हरिश्चंद्रगडावर पोहोचतात.
वरील सर्व वाटा पायाखालून गेल्या होत्या त्यामळे राहिलेल्या दोन वाटा ज्यांचं नावही फार क्वचितच घेतलं जात अशा माकडनाळ अन तारामती घळ वाटांपैकी एका वाटेला भिडायचं प्रसादने ठरवलं अन ठरल्याप्रमाणे पुण्यनगरीतून रात्री १२ ला १२ जणांचं भ्रमणमंडळ वालीवरे गावाकडे मार्गस्थ झालो.पहाटे झुंजूमुंजू व्हायच्या वेळी वालीवरे गाठले अन तडक कमळूच्या घरी जाऊन आजचा मनसुबा सांगितला.कमळू सांदणला गेल्यामुळे काशीदादा बरोबर येणार होता.
मॅग्गी अन चहाचा नाश्ता करून पाणी भरून घेतले.माकडनाळ चढून खिरेश्वर गाठेपर्यंत पाणी कुठेच नसल्यामुळे प्रसाद,निळू भाऊ,योगिता अन अविनाश सरांनी विविध पाणीदार फळे घेतली होती.अविनाश सावंत सरांनी ७-८ लिटर पाणी,४-५ खरबूज अन बाकीचा शिधा घेऊन रकसॅक चांगलीच जड केली होती.नेपाळमधील आयलंड शिखर(६१८९ मीटर्स) मोहिमेसाठी पूर्वतयारी म्हणून गेल्या बऱ्याच ट्रेकमध्ये अविनाश सरांनी घाम गाळला होता अन त्याचच फळ म्हणून मागच्याच आठवड्यात आयलंड शिखर पादांक्रात करण्यात त्यांना यशही मिळालं.
सकाळी ७ ला वालीवरे-मुरबाड मुक्कामी येष्टी मुरबाडकडे अन आम्ही माकडनाळेकडे निघालो.डावीकडे नाफ्ताने सुंदर दर्शन दिले.सुरुवातीला तासभर नळीच्या वाटेनेच कोकणकड्याच्या पायथ्याला पोहोचलो.नळीच्या वाटेतला तीन टप्प्यात पडणारा छोटासा धबधबा पार केल्यावर डावीकडची नळीची वाट सोडून सरळ मोठ्या ओढ्यातून पुढे निघालो.२० मिनिटांत मोठ मोठ्या दगडांमधून वाट काढत भव्य कोकणकड्याच्या अगदीच पायथ्याला पोहोचलो अन कोकणकड्याचं वेगळंच रूप बघायला मिळालं.डाव्या बाजूला नळीची वाट बघून या वाटेने बऱ्याचदा गेलोय यावर विश्वास बसेना एवढ रौद्र तीच रूप होत.समोर सरळसोट कोकणकड्याचा माथा अन उजवीकडे उंचच गेलेली माकडनाळ असा कॅनवास बघताना मानेचा चांगलाच व्यायाम झाला.मागे वालीवरे अन दूरवर नानाचा अंगठा दर्शन देत होता.वेळ सकाळी:८.२०
वालीवरे गावातून दिसणारा कोकणकडा
कोकणकड्याचं पायथ्यातून दर्शन
काही क्षण विसावल्यानंतर उजवीकडून येणाऱ्या माकडनाळेला भिडलो.बऱ्याच माकडांचा आवाज नाळेत घुमत होता त्यात आमचे दोन वानर टॅंगो अन शेखर आण्णा त्यांचीच नक्कल करून माकडांना अजून प्रोत्साहन देत होते.या माकडांमुळेच या नाळेला माकडनाळ म्हणत असावेत असा पहिला अंदाज काढला. छोट्या-छोट्या कोरड्या धबधब्यातून,नाळेच्या भिंतीवरून अन मोठाल्या दगडांवरून चढताना हात अन पायांचा उपयोग माकडनाळेत करावाच लागत होता.म्हणजे एकूणच ही नाळ चढायची तर बऱ्याच ठिकाणी माकडांसारखं चढाई करावी लागत होती म्हणून ही माकडनाळ असा दुसरा अंदाज काढला असो.
नळीची वाट हरिश्चंद्रगड
नाळेची वाट अन सकाळची वेळ असल्यामुळे छानसा गारवा जाणवत होता.नळीच्या वाटेपेक्षा माकडनाळेतील दगड अगदीच स्थिर असल्यामुळे भराभर उंची गाठत पुढच्या तासाभरात एका अवघड कातळटप्प्याच्या खाली पोहोचलो.वेळ सकाळी:९.१५
काशी दादांनाही होल्ड्स लवकर सापडत नव्हते म्हणजेच या टप्प्यावर नविन माणसाला वेळ लागणार हे नक्कीच होतं.काशी दादांनी काळजीपूर्वक हा ७०-८० फूट टप्पा चढुन रोप खाली सोडला.सर्वात आधी काही हलकी मंडळी वर चढून बाकीच्यांना बिले द्यायचं ठरलं.मंडळामध्ये वजनाला सर्वात हलके पण हिंमतीने चांगलेच जड निळू भाऊंना पहिला मान देण्यात आला.दुसऱ्या रोपने लॉकिंग सिस्टिम बनवत टॅंगोने त्याला अधिक सुरक्षित केले.निळू भाऊंनी काळजीपूर्वक चढाई करत कुठेही न धडपडता १५ मिनिटांत हा टप्पा पूर्ण केला.नंतर अमोल,मी,शेखर आण्णा,टॅंगो यांनी २५-३० मिनिटांत माथा गाठल्यावर वरून बिले दयायला मजबूत टीम तयार झाली.बाकीचे मंडळ पोहोचल्यावर सर्वांच्या सॅक रोपने ओढून घेतल्या अन शेवटी प्रसादने चढाई करून रोप काढून घेतला.काही मंडळींना हा अवघड टप्पा जास्तच आवडल्याने त्यांनी या टप्प्याची चांगलीच गळाभेट घेत चढाई केली त्यात थोडा अधिक वेळ गेला.सर्व मंडळाने कुठेही न धडपडता न खरचटता सुरक्षितपणे हा टप्पा पार केला. वेळ दुपारी:दुपारी:१२.३०
थंडगार माकडनाळ आता उन्हाने तापून निघाली होती.२०-२५ मिनिटांची तीव्र चढाई करत माकडनाळ माथा गाठला. उत्तरेला नळीच्या वाटेचा माथा अन माकडनाळ माथा समांतर उंचावर भासत होता.रौद्र दिसणारे हरिचंद्रगडाची शिखरे,नळीची वाट अन माकडनाळ दृश्य माकडनाळेच्या खिंडीतून सुखावह होते.माथ्यावर चांगला झाडोरा बघून शिदोऱ्या उघडल्या.पोटोबा करून बराचसा फलाहार झाला.वेळ दुपारी:२
माकडनाळ माथ्यापासूनच पश्चिमेला रोहिदास शिखराकडे जायला वाट आहे(२-२.१५ तास).आम्ही मात्र प्लॅननुसार पूर्वेला खिरेश्वरकडे उतराई सुरु केली.काही वेळ जंगलातून उतरल्यावर डावीकडे शेंडी सुळका लक्ष वेधून घेतो.उजवीकडे माळशेज घाटाचं सुंदर दृश्य अजून बराच वेळ सोबती राहणार होत.डावीकडे तारामती शिखर ५२० मीटर उंचावलेले दिसते.आता तापत्या उन्हात हरीशचंद्रगडाला वळसा घालून राजमार्गाला गाठायचे होते.वाट चढाईची नसल्याने तितकासा त्रास जाणवत नव्हता पण एवढ्या मोठ्या पठारावर बराच वेळ चालूनही सावलीसाठी झाड मिळेना.अखेर तासाभराने जंगलटप्पा आल्यावर गर्द सावलीत आडवेच झालो.निळू भाऊंनी आणलेलं कलिंगड मार्गी लावल.शरीर थंड झाली.वेळ:दुपारी:३.१५
१० मिनिटात बालेकिल्ल्याच्या डावीकडून येणाऱ्या नाळेत पोहोचलो.या नाळेतून ४०० मीटर चढाई करून बालेकिल्ल्याचा पायथा गाठता येतो.(२ ते २.३० तास).तसंच या नाळेने खाली कोकणात उतरून थिटबी गाठता येत(तारामती घळ वाट) या वाटेचा शोध लवकरच घ्यायचा असं ठरवून नाळेतून उजवी घेत एक चढाई टप्पा पार केला.आता डावीकडे जुन्नर दरवाजाची खिंड तर समोर नेढं दिसत.एका खिंडीत चढून राजमार्ग गाठला.वेळ:दुपारी:४
खिरेश्वर गाव आता हाकेच्या अंतरावर दिसत.पिंपळगाव जोगा धरणाचे सुंदर दृश्य बघत खिरेश्वर गावात लँडिंग सुरु केले.मळलेल्या ऐसपैस राजमार्गाने ३० मिनिटांत खिरेश्वर गाठले.उजवीकडे टोलार खिंड गर्द जंगलात विसावली होती.डावीकडे तारामती शिखरापर्यंत नजर फिरवली हरिश्चंद्रगड भव्य दिसत होता. माकडनाळेने आज हरिश्चंद्रगडाची भव्यता अजूनच जवळून चाखायला मिळाली होती.
या डोंगरयात्रेचा संपूर्ण व्हिडिओ पाहण्यासाठी खालील लिंक क्लिक करा
नोट:
१.माकडनाळेतील कातळटप्पा अवघड असुन कातळारोहणासाठी आवश्यक सर्व साहित्य गरजेचे.
२.नळीच्या वाटेपेक्षा माकडनाळीतील दगड स्थिर असून घसारा अन दृष्टीभय देणारे ट्रॅव्हर्स नाहीत.
महत्वाच्या नोंदी :
सुरवात:वालीवरे शेवट:खिरेश्वर
मार्ग: वालीवरे-माकडनाळ-जुन्नर दरवाजा मार्ग-खिरेश्वर
श्रेणी:अवघड
एकूण डोंगरयात्रा: १३.२ किमी
चढाई उतराईतील टप्पे:
वालीवरे (२६०मीटर्स)-माकडनाळ माथा(८९५ मीटर्स)-खिरेश्वर(७०० मीटर्स)
प्रसन्न वाघ
वाईल्ड ट्रेक ऍडव्हेंचर
